Bukağıdaki Ruh

Uğrunda nice oğurlar geçmiş... artık bilgisayar betlerinde vücud bulan yazılar gene de bir betiğin sayfalarının yerini dolduramazlar.Düşündüklerimizi hiçbir konu olmadan yazmak aslında duygularımızı yalnıklara ne denli açığa vurduğumuzla ilgilidir.Bu yersuda ıssız yer kaldı mı ki biz kendimizi yazılarımızda saklamayı sürdürüyoruz.Kığıların coşkusuyla ırlayan eğinler, hep aynı yırı söyler, hep aynı tatları bırakır ve aynı dokunuşları verir.Yaşamın getirdikleri ile varız biz.Bir başlangıç yaptık ise yaptık.Bu yerkürenin yönü saptığında açılan boyut kapısının önünde ne kadar ileri gidebiliceğiz bir düşünün ki ağıtlarımız bunu yakar oldu artık.Bu hızla tüketilen dünyanın ve tüketim canavarlığı tinimizin bedenlerimizden akmadığı bir evren olacaktır...

Kaçış

Özgürce yazmak kendini bilmeden, duygularını dökerken anlatmak içinde yaşadığın gerçeği bütün oğurlar boyu, kişioğlunun duyumsadığı say nen, anlatmak için sana yol gösterir.Nerde olduğun önemli değil, yoldasın ve gidiyorsundur yüreğinin gösterdiği yere doğru. Ve bilmeden okuduğun şeyler sana istediğin yönü gösterir mi? Dinlemek gerekmez mi gönlünün sesini, istemez misin bukağından kurtulup özgürlüğün tadını çıkarmak.Özgür duyguların, özgür dîrin seni sürükler kırlarların, bayırların, dağların ovaların, koyakların kıyınında bir yer edinmeye, bir yer edinmeye çağırmaz mı? Aynı yırları ırlayıp durmaktan sıkılmaz mısın hiç? Dingin sessizliğin içinden fışkıran kıvılcımlarla göstermek istemez misin kendini.Uçmak için bir adım daha göklere...